Jongeren in de vuurlinie: vrij, maar niet bevrijd

Dagboeken bieden een bijzondere, persoonlijke blik op het leven in oorlogstijd. Wereldberoemd is het dagboek van Anne Frank, maar zij is niet de enige die haar ervaringen noteert. Duizenden Nederlanders houden in deze tijd dagelijks hun belevenissen bij. De Nijmeegse oorlogsdagboeken uit de periode september 1944 tot mei 1945 vormen een uitzonderlijk grote collectie.

Drie weken lang staat de collectie centraal in de tentoonstelling ‘Jongeren in de vuurlinie’ in de Stevenskerk (1 tot en met 24 oktober). Hoe leven en overleven jongeren als zij omringd worden door oorlogs-geweld? De ervaringen van Nijmeegse jongeren toen, weerspiegelen de belevenissen van jongeren uit de oorlogsgebieden van vandaag, zoals in Oekraïne, Syrië en Afghanistan.

Vier dagen duren in september 1944 de gevechten tussen Duitsers en geallieerden om het bezit van de Waalbruggen. Tijdens de straatgevechten in het centrum en rond de toegang tot de bruggen raken duizenden Nijmegenaren in de vuurlinie. Tijdens spaarzame gevechtspauzes kunnen velen het strijdtoneel ontvluchten. De bezetter dwingt bewoners van hele straatblokken om hun huizen te verlaten. Daarna steken ze die in brand om de geallieerde opmars af te remmen.

Een groot aantal Nijmegenaren begint in deze tijd met een dagboek om de uitzonderlijke en snel veranderende gebeurtenissen vast te leggen. Zij schrijven hun angst van zich af. Nijmegen is vrij, maar nog niet bevrijd van oorlogsgeweld.
De oorlog houdt echter niet op als de bruggen in geallieerde handen zijn. Een half jaar blijft Nijmegen onder vuur liggen. Vrijwel dagelijks vallen Duitse bommen en granaten op de stad. Na de bevrijding in september 1944 komen nog meer dan duizend mensen om het leven. Militairen, maar vooral ook Nijmeegse burgers. Duizenden raken gewond. Veel dagboekschrijvers blijven ook in deze periode hun belevenissen vastleggen. Voor het onderzoek hiernaar zijn inmiddels bijna honderd dagboeken bijeengebracht. Zoveel persoonlijke verhalen over de oorlog in een gebied van zo’n acht vierkante kilometer is uniek.

In de tentoonstelling in de Stevenskerk staan Nijmeegse jongeren centraal. De dagboeken over hun ervaringen worden tot leven gebracht; niet alleen met foto’s, voorwerpen en geschriften, maar ook op een interactieve manier, met moderne presentatievormen en augmented reality (AR). Vanuit verschillende perspectieven – de jongeren zelf, hun ouders en hun leerkrachten – wordt het leven in het laatste half jaar van de oorlog in Nijmegen belicht. Het zijn emotievolle maanden: geweld, vreugde, angst, gewenning, feest vieren en het zoeken naar een nieuwe normaliteit. Vele tienduizenden geallieerde militairen leven dan tussen de Nijmegenaren. Voor hun komst telt de stad honderdduizend inwoners, nu een veelvoud daarvan. Voor de jeugd is dit een bijzondere ervaring. Kinderen worden verwend met snoep, meisjes krijgen uitnodigingen voor dansfeesten. Maar ook komen vele tientallen jongeren om het leven door Duitse bommen en granaten, en afzwaaiers van de geallieerden.

Trees Schretlen, een zeventienjarige scholier, schrijft in haar schoolagenda wat zij iedere dag meemaakt en plakt er kauwgomverpakkingen van de bevrijders naast. Ze is enthousiast over de komst van de Amerikanen en haar eerste dansfeest, maar ook bedroefd als een vriendin bij een granaatbeschieting omkomt. Haar broer Bert, zeven jaar ouder, houdt eveneens een dagboek bij. Zijn belevenissen zijn avontuurlijker. Veel families, zoals het jonge gezin van Fine Oostendorp-Eppink, leven in kelders. Echte schuilkelders zijn er nauwelijks. Kinderen zien dagenlang geen daglicht. Scholen zijn dicht. Maar de geallieerden vieren ook feesten. De Nijmeegse jongen Jan Hendriks speelt piano in De Vereeniging. Massaal is de ontlading als de Duitsers eindelijk op 5 mei capituleren. De vreugdefeestenduren dagenlang.

Ook nu zijn er Nijmeegse jongeren die getekend zijn door oorlog, vluchtelingen uit Oekraïne, Syrië en Afghanistan. Hoe leggen zij hun ervaringen vast? Dagboeken zijn nu vaak vervangen door blogs en vlogs. In de tentoonstelling zal ook hiervoor aandacht zijn. Vrij van oorlogsgeweld betekent voor hen nog niet bevrijd zijn van angst.

‘Jongeren in de vuurlinie’, 1 tot en met 23 oktober in de Stevenskerk, Stevenskerkhof 62, Nijmegen. Voor meer informatie zie: www.stevenskerk.nl.