Bep Ligtenstein

Het meisje in de trein waarover Fritz Tauber schrijft, heet Bep Ligtenstein. Ook zij is tijdens de razzia opgepakt. ’s Nachts, in de Gemeentelijke HBS, schrijft ze een briefje aan haar geliefde, Wil Koets. Vanuit het coupéraam stopt ze het in zijn handen.

De tekst:

“Mijn Liefste Wil,
Net was je weg, kwamen ze ons halen. Twee politieagenten. Het is vreeselijk liefste Wil. Ik zal doorlopend aan je denken, wees mij trouw, dat is de grootste steun voor mij op ’t oogenblik. Het is vreeselijk. Lieve jongen, denk veel aan mij en bouw je zaak op tot ik weer bij je terug kom, want komen zal ik, al moest ik kruipen. Ik schrijf je hier bij een massa menschen, ze zijn allen vannacht opgehaald. Zodra je kan schrijf mij terug, ik zal je zoo gauw mogelijk laten weten, waar ik ben. Stuur mij maar van alles, ik zal nog wel schrijven of ’t mag. Oh mijn lieve jongen, hoe zal ik je missen, je dagelijksche komsten bij ons thuis. Liefste Wil, ik smeek je nogmaals denk veel aan mij, ik kom terug, ik zal sterk zijn en sterk jij mij nog meer door mij te schrijven. Schrijf maar je vriendin Wil of zoo iets. Nu mijn allerliefste lieveling heel veel kussen en omhelzingen van je eeuwig liefhebbende meisje Bep. Mijn lieveling vergeet mij niet, duizenden kussen van Bep”.

Bep Ligtenstein wordt op 31 januari 1943 vermoord in Auschwitz. Ze is dan 24 jaar.

Foto: Collectie T. Heisen-Koets